Nog 38 dagen tot de CPC in Den Haag

Nog 38 dagen en ik loop de halve marathon tijdens de CPC in Den Haag. De stress begint stilletjesaan te komen, want mijn voorbereiding loopt absoluut niet zoals gepland. Gelukkig heb ik nog een aantal weken om orde op zaken te stellen, maar voor nu neem ik je mee naar mijn trainingsrondjes van de voorbije twee weken.

Week 16 – 22 januari

Maandag en dinsdag had ik met mijn collega’s een teammeeting in Nederland. ’s Middags kreeg ik echter telefoon van mijn vriend om te zeggen dat zijn opa overleden was. Helemaal in shock door het nieuws ben ik in allerijl teruggekeerd naar België om er te zijn voor mijn vriend en zijn familie. De rest van de week verliep ontzettend emotioneel en hoewel hardlopen mij vaak helpt om mijn emoties te verwerken, had ik er nu absoluut geen zin in.

Zondag 22 januari – Het was pas zondag dat ik opnieuw mijn hardloopschoenen aantrok om een lange duurloop van 15 km te maken. Na een week zonder hardlopen kriebelde het die dag om terug aan de slag te gaan en de run verliep dan ook ideaal. Tijdens het lopen was ik alleen met mijn gedachten en dat hielp ook om de gebeurtenissen van de afgelopen dagen even op een rij te zetten.

Week 23 – 29 januari

Na de duurloop van zondag waren mijn hardloopkriebels terug en ik keek er dan ook naar uit om op dinsdagavond een intervaltraining te doen. Dinsdag kreeg ik overdag echter zo’n pijn in mijn bovenbeen dat ik besloot om die dag nog wat te rusten en in de plaats een abs and core workout te doen. Aangezien dat in mijn lijstje met hardloopdoelen voor 2017 staat, moet ik natuurlijk mijn best doen om dat doel te halen.

Donderdag 26 januari – Dinsdag, donderdag en zondag zijn mijn vaste hardloopdagen en ik was dan ook ontzettend blij om op donderdag te merken dat de pijn in mijn bovenbeen volledig verdwenen was. Ik voerde een intervaltraining uit waarbij ik eerst 500 meter opwarmde, dan 2x 1000 meter aan 10km-tempo afwisselde met 2x 1000 meter aan temporun-tempo om nadien af te sluiten met een cooling down van 500 meter. Ook al was ik nadien helemaal uitgeput, toch nam ik nadien nog de tijd om wat te planken. Één minuut planken is op dit moment nog een enorme inspanning voor mij, maar ik ben er zeker van dat dat ooit wel beter zal gaan.

Vrijdag 27 januari – Vrijdag had ik met mijn mama in de gym afgesproken en daar besloot ik om eerst een kwartiertje op te warmen op de cross trainer vooraleer ik een herstelloopje zou doen op de loopband. Wie mij volgt op instagram had misschien al gezien dat dat herstelloopje absoluut niet van een leien dakje ging. Het plan was om een herstelloop van 4 à 5 km te doen, maar doordat ik de hele tijd de meters zat af te tellen, vond ik het na 3 km welletjes geweest. A bad run is better than no run at all, maar het was toch echt lang geleden dat ik me nog zo slecht voelde tijdens het hardlopen.

Zondag 29 januari – Op zondag stond er een duurloop van 16 km op het programma, maar toen ik ’s morgens wakker werd, wist ik meteen dat het hem die dag niet zou worden. Normaal gezien ben ik op zondagmorgen altijd super enthousiast omdat ik lang mag gaan hardlopen, maar nu had ik er absoluut geen zin in. Ik heb mezelf naar buiten moeten slepen en heb de hele run een mentale strijd met mezelf moeten voeren. Op 11 km was ik het zó zat dat ik besloot naar huis te gaan. 5 kilometer minder gelopen dan gepland, maar ik heb gelukkig nog een aantal kansen om lange duurlopen te maken.

Zoals je kan lezen verkeer ik momenteel in een negatieve vibe wat hardlopen betreft en ik hoop echt heel hard dat dat deze week de andere kant omslaat. Ik voel dat mijn lichaam en hoofd ontzettend moe is en dat het me steeds moeilijker lukt om mezelf te motiveren. Mocht iemand tips hebben dan hoor ik het graag!

Liefs,
Aurelie